Sposób wyznaczania parcia można rozszerzyć na większą liczbę warstw. Określenie parcia należy wykonywać w kilku etapach: - pierwszy etap polega na określeniu jednostkowego parcia, ecl na odcinku OC. Wartość parcia w punkcie C określono wzorem: cos e cos fi ecl = ACl Yl hl+p cos (fi-e) ACl gdzie: ACl jest współczynnikiem parcia określonym wzorem dla warstwy pierwszej, - drugi etap polega na określeniu parcia EC2 na odcinku CD ściany oporowej. Pomija się tu naprężenia styczne działające na styku warstwy pierwszej i drugiej oraz naprężenia styczne JW każdym przekroju pionowym powyżej tego styku. Przy takim ...
Wielkość obciążenia hydrodynamicznego, przekazywanego na palisady, utworzone Z pali wbitych jeden obok drugiego, można w zasadzie dla celów praktycznych wyznaczać jak dla ściany pełnej (z ewentualnym niewielkim zmniejszeniem współczynnika odbicia X). Natomiast w przypadku palisady z pali rozstawionych w pewnych odstępach od siebie parcie fali na palisadę wyznacza się wg innych zasad. Zagadnienie to było analizowane przez Sobierajskiego, który podał następujące propozycje wyznaczenia maksymalnego naporu fali w omawianym przypadku, której profile układają się przed i za palisadą. Elementy budowli traktuje si...
Woda ze skał węglanowych ma dużą twardość przemijającą, dużo dał rozpuszczonych, natomiast wolna jest od związków humusowych. Wtedy z pokładów gipsowych zawierają siarczany i mają dużą twardość stałą, podobnie wody z margli i dolomitów wykazują dużą twardość. Wody ujmowane z wysokich torfów mają niewiele związków rozpuszczonych; są to głównie ciała organiczne, fosforany, -związki potasowe i kwas krzemowy. Natomiast wody z torfów niskich zawierają dużo związków rozpuszczonych, często dużo żelaza, potasu, poza tym, agresywny dwutlenek węgla i siarczany. Niekiedy wody gruntowe zawierają...
