Wartość parcia gruntu

Jeśli porównać wartość parcia gruntu określoną według przybliżonych metod z rozwiązaniem ścisłym według teorii równowagi granicznej, to dla pionowej sztywnej ściany z poziomą powierzchnią naziomu przy istnieniu tarcia między ścianą a gruntem, otrzymuje się następujące wielkości poziomej składowej parcia: – według wzoru Rankine’a: ER = 1,24 Es – według wzoru Coulomba: Ee = 0,98 Es , gdzie: Es – parcie obliczone na podstawie rozwiązania teorii równowagi granicznej. Przytoczone dane wykazują, że wzory Coulomba mogą być stosowane do celów praktycznych przy określeniu parcia gruntu. W przypadku ośrodka spoistego obciążonego wzdłuż naziomu OA obciążeniem równomiernie i normalnie rozłożonym o wartości p, wartość parcia 02 określoną wzorem należy zmniejszyć o wartość parcia izotropowego wynikającego ze spójności (Oe2). Obciążenie naziomu siłą skupioną. Podamy tu przybliżony sposób wyznaczenia parcia gruntu na ścianę muru oporowego według Schultzego. Schultze przyjmuje, że ściana obraca się wokół punktu B. W ośrodku gruntowym wytwarzający się klin parcia utworzony jest przez linię poślizgu w postaci prostej . Tok postępowania obliczenia parcia gruntu: – określa się parcie gruntu bez uwzględnienia działania siły P według metody Coulomba. Wzór często stosuje się w literaturze technicznej, chociaż jego budowa jest tylko formalna. Nie odpowiada on rzeczywistemu rozkładowi odporu. Wartość błędu szybko rośnie wraz ze zwiększeniem się kąta tarcia wewnętrznego gruntu. Na przykład dla 4> = 16° błąd jest równy 17%, dla 4> = 30° błąd jest prawie dwukrotnie większy, a przy 4 = 40° wzrasta siedmiokrotnie. Dla danych daje wartość o równą nieskończoności. Oznacza to, że grunt niespoisty obciążony sondą stożkową o nachyleniu tworzących stożka pod kątem 45° daje odpór równy nieskończoności. Nieścisłość ta wynika z uczynionego założenia, że linie poślizgu są również prostymi w przypadku powstania odporu. [przypisy: tarasy drewniane, zadaszenia tarasów, drabiny aluminiowe ]